محصولات
دگزامتازون
فرمول ساختاری
فیزیکی
ظاهر: پودر سفید
چگالی: 1.1283
نقطه ذوب: 262-264 درجه سانتی گراد
نقطه جوش: 50.0±568.2 درجه سانتی گراد
داده های ایمنی
دسته خطر: کالاهای عمومی
کاربرد
این عمدتا برای ضد التهاب و ضد حساسیت استفاده می شود.برای آرتریت روماتوئید و سایر بیماری های کلاژن مناسب است.
دگزامتازون (DXMS) برای اولین بار در سال 1957 سنتز شد و در فهرست استاندارد داروهای ضروری WHO به عنوان یکی از داروهای ضروری برای سیستم های بهداشت عمومی عمومی ذکر شده است.
در 16 ژوئن 2020، WHO گفت که نتایج کارآزمایی بالینی اولیه در بریتانیا نشان داد که دگزامتازون می تواند جان بیماران مبتلا به پنومونی شدید نئوکورونری را نجات دهد و مرگ و میر را تا حدود یک سوم برای بیمارانی که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند و حدود یک پنجم برای بیمارانی که در دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند کاهش می دهد. فقط اکسیژن
دگزامتازون یک کورتیکواستروئید مصنوعی است که می‌تواند برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها، از جمله بیماری‌های روماتیسمی، برخی بیماری‌های پوستی، آلرژی‌های شدید، آسم، بیماری انسدادی مزمن ریه، لارنژیت درست، ادم مغزی و احتمالاً در ترکیب با آنتی‌بیوتیک‌ها در بیماران مبتلا به سرطان استفاده شود. بیماری سل.این دارو دارای رتبه بارداری C در ایالات متحده است که نیاز به ارزیابی دارد که اثربخشی دارو قبل از تجویز بیشتر از عوارض جانبی آن است و رتبه A در استرالیا که نشان می دهد معمولاً در زنان باردار استفاده می شود. و اینکه هیچ مدرکی دال بر آسیب جنین وجود ندارد.
اثرات فارماکولوژیک
دگزامتازون که با نام‌های فلومتازون، فلوپردنیزولون و دگزامتازون نیز شناخته می‌شود، یک گلوکوکورتیکوئید است.از مشتقات آن می توان به هیدروکورتیزون، پردنیزون و ... اشاره کرد که اثرات دارویی آن عمدتاً ضد التهاب، ضد سمی، ضد حساسیت و روماتیسمی است و در عمل بالینی کاربرد فراوانی دارد.T1/2 پلاسمایی آن 190 دقیقه و T1/2 بافت 3 روز است.حداکثر غلظت خونی دگزامتازون سدیم فسفات یا دگزامتازون استات به ترتیب در 1 ساعت و 8 ساعت پس از تزریق عضلانی می رسد.سرعت اتصال به پروتئین پلاسما این محصول کمتر از سایر کورتیکواستروئیدها است.فعالیت ضد التهابی 0.75 میلی گرم معادل 5 میلی گرم پردنیزولون است.آدرنوکورتیکواستروئیدها، اثرات ضد التهابی، ضد حساسیت و ضد سمی قوی تر از پردنیزون هستند و اثرات احتباس سدیم و دفع پتاسیم بسیار سبک است.
1. اثر ضد التهابی: می تواند پاسخ بافت به التهاب را کاهش داده و از آن جلوگیری کند، در نتیجه تظاهرات التهاب را کاهش می دهد.هورمون ها تجمع سلول های التهابی شامل ماکروفاژها و لکوسیت ها را در محل التهاب مهار می کنند و فاگوسیتوز، آزادسازی آنزیم های لیزوزومی و سنتز و آزادسازی واسطه های شیمیایی التهاب را مهار می کنند.
2. اثرات سرکوب کننده سیستم ایمنی: از جمله جلوگیری یا مهار پاسخ های ایمنی با واسطه سلولی، واکنش های آلرژیک تاخیری، کاهش تعداد لنفوسیت های T، مونوسیت ها و ائوزینوفیل ها، کاهش توانایی اتصال ایمونوگلوبولین ها به گیرنده های سطح سلول، و مهار ترشح بین سلول ها و مهار سنتز. ، در نتیجه تبدیل لنفوسیت های T به لنفوبلاست ها را کاهش می دهد و گسترش پاسخ های ایمنی اولیه را کاهش می دهد.عبور کمپلکس های ایمنی از غشای پایه را کاهش می دهد و غلظت اجزای کمپلمان و ایمونوگلوبولین ها را کاهش می دهد.
این به آسانی از دستگاه گوارش جذب می شود، با T1/2 پلاسما 190 دقیقه و T1/2 بافت 3 روز.حداکثر غلظت خون در 1 ساعت و 8 ساعت پس از تزریق عضلانی دگزامتازون سدیم فسفات یا دگزامتازون استات به دست می آید.سرعت اتصال به پروتئین پلاسما این فرآورده نسبت به سایر کورتیکواستروئیدها کمتر است و فعالیت ضد التهابی این فرآورده 0.75 میلی گرم معادل 5 میلی گرم پردنیزولون است.
